De coachwereld groeit explosief. In Nederland zijn er inmiddels meer dan 100.000 coaches actief. Dat geeft cliënten een enorme keuze, maar het maakt het voor jou als coach ook lastiger om je te onderscheiden.
Veel collega’s zoeken de oplossing in nóg een opleiding of weer een nieuwe methode. Ze voegen weer een techniek toe, of een certificaat dat in de kast belandt. Ze blijven pielen aan hun product. Maar de vraag is: helpt dat jou als professional echt verder?
Wat je cliënt écht nodig heeft
Jouw cliënt zit niet te wachten op een rijtje opleidingen, diploma’s of modellen. Voor hem of haar telt maar één ding: “Kan deze coach mij helpen met mijn vraag?” Dat vraagt van jou meer dan alleen kennis van werkvormen. Het vraagt om authentieke aanwezigheid en het vermogen om te zien wat er werkelijk speelt, zodat je dat in vertrouwen terug kunt geven.
Jezelf als instrument
De beste coaches weten: mijn belangrijkste instrument ben ik zelf. Hoe beter jij jezelf kent, hoe scherper je waarneemt en hoe authentieker je reageert op wat een cliënt laat zien. Het vermogen om contact te maken, stil te staan en door te vragen komt niet uit een handboek, maar uit zelfkennis en reflectie.
Reflectie, intervisie en supervisie
Zelf heb ik in mijn traject naar individuele NOBCO-certificering ervaren hoe krachtig de combinatie van reflectie, intervisie en supervisie is. Het waren niet de extra methodieken en PE-punten die mij verder brachten, maar juist de momenten waarop ik met collega’s en een supervisor kritisch naar mijn eigen handelen keek. Daar ontstond ruimte om blinde vlekken te ontdekken, mijn eigen patronen te doorbreken en steviger in mijn rol te gaan staan. Het is voor mij een belangrijke trits:
- Reflectie: terugkijken op je gesprekken, onderzoeken wat werkte en waar je spanning of ruis voelde. Het is het moment waarop je blinde vlekken begint te ontdekken of je eigen polariteiten ziet opspelen;
- Intervisie: sparren met collega’s die hun rol serieus nemen. Niet elkaar bevestigen, maar bevragen, spiegelen en uitdagen. Zo leer je thema’s herkennen en doorbreek je patronen. Je kunt er je lange termijn ontwikkeling op plannen;
- Supervisie: onder begeleiding van een ervaren supervisor kijken naar je eigen handelen, overtuigingen en (onbewuste) reacties. Supervisie tilt je naar een nieuw niveau van vakmanschap en professionaliteit.
Meer vakmanschap, minder trucjes
Als coach heb je dus wat mij betreft geen eindeloze verzameling technieken nodig. Natuurlijk kan een extra methode soms inspireren, maar het is nooit een vervanging voor jouw persoonlijke ontwikkeling. Juist het blijven onderzoeken van jezelf maakt dat je steviger in je rol staat.
Wie de cyclus van reflectie, intervisie en supervisie serieus neemt, groeit niet alleen als coach, maar ook als mens. Je reageert zuiverder, herkent sneller wat een cliënt écht bedoelt en werkt met meer rust en vertrouwen. Vanuit je eigen authentieke kern.
Jouw ervaring
Reflectie en supervisie zijn misschien minder spannend dan het volgen van een nieuwe opleiding, maar vaak veel waardevoller. Een cliënt merkt namelijk direct het verschil tussen een coach die zich verschuilt achter technieken, en een coach die zichzelf inzet als authentiek instrument.
Hoe zie jij dit? Investeer jij vooral in nieuwe methoden en technieken, of kies je juist voor verdieping via reflectie, intervisie en supervisie?
Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. Wat heeft jou als coach het meest verder gebracht?
Laat het me weten in een reactie hieronder, zo inspireren en leren we van elkaar.
John Vrakking
John Vrakking is leiderschaps- en executive coach met meer dan twintig jaar ervaring in het begeleiden van persoonlijke ontwikkeling en leiderschapsvraagstukken.
